Agnieszka Taborska jest pisarką, historyczką sztuki i romanistką, autorką wielu książek dla dorosłych i dla dzieci. Od 1989 roku przez kilka miesięcy w roku wykłada na Rhode Island School of Design w Providence, USA. Od ponad 20 lat mieszka na Sadybie. Poniżej prezentujemy jej wybrane książki.
Świat zwariował. Poradnik surrealistyczny. Jak przeżyć, Wyd. Bosz 2021
To książka, na którą składa się 56 rad, jak żyć i umierać surrealistycznie: jak surrealistycznie jeść, kochać, pracować, mieszkać, bawić się, tworzyć, odkrywać miasto, zawierać czy zrywać znajomości, itd. To nie tylko poradnik na ciężkie czasy, ale i anegdotyczna historia ruchu. A wszystko we wspaniałej oprawie graficznej Lecha Majewskiego.
Olga Tokarczuk: "Ta książka z pewnością zadziała jak cudowne lekarstwo dla naszej wymęczonej zmartwieniami i lękami duszy"
Archipelagi Rolanda Topora, Wyd. Lokator 2021
To bardzo osobista opowieść o kultowym artyście oraz przyjaźni między pisarką a tytułowym bohaterem. Po raz pierwszy spisane wspomnienia i anegdoty o autorze „Chimerycznego lokatora” porwą nie tylko miłośników filmu Polańskiego. Poświęcona życiu i twórczości Topora książka przywraca czytelnikom arcyważnego dla tylu pokoleń rysownika i pisarza, którego powieści, opowiadania i sztuki teatralne są na polskim rynku od dawna wyczerpane.
Człowiek, który czeka. Pandemia na mansardzie, Wyd. Lokator 2020
To dziennik i książka wspomnieniowa. To także książka o podróżach, życiu między Ameryką a Europą, i o Warszawie. O nas, o Sadybie, o Jeziorku, o żabach w fosie, o psach przed sklepikiem na Okrężnej, o ptakach w ogrodzie, o naszych sąsiadach.
Autorka z rozbawieniem i czułością przygląda się rytuałom i drobnym cudom czasu odosobnienia. Izolacja paradoksalnie wiedzie nas w kosmopolityczną wędrówkę przez lektury i filmy, ukazując pandemie oczami Brama Stokera, Gabriela Garcíi Márqueza, José Saramago … Klasyczne powieści okazują się najlepszymi komentarzami do tego, co dziś nas spotyka.
Nie ma to jak sąsiedzi, Wyd. Debit 2019
W kamienicy nad kanałkiem mieszkają Suseł śpioch, Żyrafa Osobna, Kogut Konsjerż, Smok Nieistniejący, Strusie Cierpliwe, Mój Książkowy, Wielbłąd Zapobiegliwy, Pchła Zrozpaczona oraz wiele innych zwierząt. Ekscentryczni mieszkańcy kochają swój dom, większość czasu spędzając na przeprowadzkach- zawsze jednak w obrębie kamienicy. Pochodzą z różnych stron świata, mają różne zwyczaje, ale żyć bez siebie nie mogą!”
Lektura to wyśmienita, pełna literackich osobowości ukrytych pod postaciami zwierząt. Cała gama wad i zalet, przyzwyczajeń i pasji. Każdy sąsiad jest inny, mniej lub bardziej sympatyczny, każdy jednak pomocny i życzliwy dla drugich. To opowieść o tym, że ważna jest różnorodność i indywidualność, że trzeba je akceptować, a różne charaktery nie zwalniają od umiejętności życia we wspólnocie (Iwona Pietrucha, Qlturka).
Włóczykij, Wyd. Prószyński Media 2018
Poruszająca opowieść bezpańskiego psa o psim żywocie. Nie smutna, ale refleksyjna, nie wesoła, ale optymistyczna. Bo psy towarzyszą nam od zawsze, ale nie zawsze są przez nas zauważane i traktowane tak, jak na to zasługują. Włóczykij to pies wolny z wyboru. W swojej wędrówce poznaje różne psy: rasowe i kundle, najedzone i głodne, bezpańskie i siedzące swoim właścicielom na kolanach. Tak podobne do "swoich ludzi", że ich bardziej przypominają niż psich kuzynów. Spotyka też psy kanapowe i podwórzowe, a także psy tresowane, występujące w cyrku. Odwiedza wystawy psów rasowych, ale nie potrafi się tam odnaleźć. Włóczykij nie zazdrości psom, które mają dach nad głową i pełną miskę, najbardziej ceni sobie swoją swobodę: "Jeszcze zaś lepiej być Włóczykijem, bo tylko wtedy ma się cały świat zatknięty za uchem!"
Nie tak jak w raju, Wyd. Austeria 2013
Natomiast na stronie Austerii możemy przeczytać wypowiedź Marka Bieńczyka na temat książki:
Zbiór opowiadań. Jedna z tych minipróz nosi tytuł «Zwykłe przyjemności». Mógłby to być tytuł całego tomu, gdyby uznać, że życie jest niezwykłe. Ale że życie jest zwykłe i nie jest w nim jak w raju, zapiski Agnieszki Taborskiej to niezwykłe przyjemności. Pokazują, że w masie zwykłych dni zawsze coś dziwnego, durnego, śmiesznego może się zdarzyć… Istnieją dla nas dwa rozwiązania: podejść do lustra i namalować sobie na nosie czerwoną kropkę. Albo przeczytać książkę Agnieszki.
Wieloryb, czyli przypadek obiektywny, Wyd. Czarne 2010
Wydawca zbioru „Wieloryb, czyli przypadek obiektywny” na swojej stronie prezentuje kilka recenzji książki. Można tam przeczytać m.in.:
Wieloryb jest książką sympatyczną w najlepszym znaczeniu tego słowa. Autorka — wybitna znawczyni francuskiego surrealizmu — notuje zdarzenia codziennego życia, podsłuchuje gwar świata, wprowadza na scenę kawałki swojej biografii. Nie poluje jednak na życie codzienne jak drapieżnik, nie narzuca mu dobitnych znaczeń, nie pointuje za wszelką cenę, lecz pozwala mu zjawiać się w łagodnym i ciepłym świetle sympatii. Agnieszka Taborska zgrabnie unika pretensjonalności czyhającej na autorów dzieł fragmentarycznych. Jest w swoim pisaniu elegancka i delikatna. Nie szarżuje. Bardzo mi się Wieloryb podoba (Michał Paweł Markowski)
Okruchy amerykańskie, Wydawnictwo Książkowe Twój Styl 2006
Refleksje na temat odmienności amerykańskiej rzeczywistości od tego, co europejskie. O poznaniu Ameryki i odczuwaniu jej, co jest możliwe, zdaniem autorki, dopiero po spędzeniu w drodze kilku tygodni. A zatem są to refleksje o drogach, podróżowaniu i wszystkim, co z tym związane. Ale nie tylko, bo także o amerykańskim stylu życia i amerykańskich obyczajach. Oto fragmenty:
Drogi amerykańskie są inne od europejskich. Nie tylko szersze, dłuższe i gęściej zabudowane tablicami informacyjnymi. Nie tylko puste w Missouri czy Iowie, jak nigdzie w Europie. Amerykańskie szosy hipnotyzują i na próżno poradniki dla kierowców ostrzegają przed ich czarami.
Przyczyną niezrozumienia Ameryki przez Europejczyków jest przykładanie do niej europejskich miar. Dopiero po przejechaniu jej w poprzek zaczyna się słuchać muzyki country.
